The acculturation curve

Hallo allemaal!

Er wordt wel eens gezegd dat een Erasmus gepaard gaat met een rollercoaster aan emoties. Bij deze: we kunnen dit bevestigen! 

Als we alle Erasmussertjes samen nemen dan verklaren ze stuk voor stuk dat hun Erasmus avontuur begint met een euforisch moment. *Juij, ik ben op Erasmus, hoe leuk, het is hier beestig!*

Jammergenoeg gevolgd door een zwaar dieptepunt. *Oneen, ik ben op Erasmus, wat moet ik hier nu doen, ik ben zo alleen* Wel, we kunnen zeggen, ons euforisch moment was van korte duur. Of zoals Get Ready zou zeggen "Mijn dieptepunt hier was diep zo diep, dieper dan de diepste zee". 

Alles wat kon tegenslaan, sloeg tegen. Alles wat niet kon tegenslaan (dachten we), sloeg ook tegen. Tof! Ons idyllisch kot met zwembad bleek toch niet zo idyllisch te zijn...

• de vaatwas werkte niet (ok, niet zooo een probleem, maar toch)
• de boiler was wat aan de oude (lees gevaarlijke) kant
• gevolg: geen warm water in de lavabo van de badkamer
• soms eens warm water in de douche, als er al water uitkwam (van een pisstraaltje gesproken...)
• en voor warm water in de keuken, moesten we de helft van het kot herbouwen
• een lek in de badkamer zorgde voor naar-beneden-vallende-stukken-plafond. Volgens de conciërge was het onmogelijk dat er water naar beneden kwam, gezien er niemand boven ons woonde --> geesten? Ook van de huisbaas kregen we geen hulp, want: wie is de huisbaas? Geen idee... Onze kotgenoten zagen er niet veel kwaad in en losten het akkefietje op door er een emmer onder te plaatsen en het plafond wat af te drogen. Voila, opgelost
• al dat extra water in de badkamer deed natuurlijk geen goed aan de schimmel die reeds in de revekes leefde
• na enkele weken werd het wel heel druk in het kot aangezien niet enkel de beide lieven een hele week op ons kosten leefden, ook een straathond dartelde rond door de kamers. En stel het je maar niet mooi voor: gegijzeld worden in je kamer omdat de hond voor je deur staat te grollen is geen pretje
• dan de kotgenoten, waar moeten we beginnen... Misschien bij hun veronderstelling dat wij 2 goedkope kuisvrouwen zijn en hun afwas en opkuis wel zullen doen, of hun beschimmelde etensresten in de koelkast waar ze geen afscheid van kunnen nemen, of misschien de stank in huis door hun voortdurend weedgebruik, of de etensresten/zakdoeken/sigarettenpeuken tussen de kussens van de zetels... Kies maar uit. Oja, en hebben we ook al gezegd dat ze gewoon niet tof waren?

Conclusie, we pakken ons boeltje en we skarten hem! Het voordeel is dat je hier in Spanje geen huurcontracten hebt (waarschijnlijk zijn ze daar te lui voor), dus konden we gewoon weggaan wanneer de beschimmelde appelsienen ons teveel werden.

Maar om alles af te maken, sloeg niet enkel onze huisvesting tegen, ook op school hadden we wat tegenwind. Problemen met de vakken, weinig (lees geen) hulp van onze tutor, niemand die ons uitlegde wat we moesten doen, ... 

Als kers op de taart boekten we de verkeerde vlucht voor ons weekje België in de paasvakantie. Gelukkig werd dit snel opgelost dankzij de hulp van allesman-Matthias :)

Zoals je kon zien, kwam alles op een hoop terecht en werd het ons allemaal een beetje teveel. Oja, en daar tussen in moesten we ook nog eens aan ons eindwerk werken... Gelukkig hadden we elkaar, comford-food, series en Harry Potter films. Eventjes dachten we dat Spanje toch niet was wat we gehoopt hadden... Maar na regen komt zonneschijn, en in Spanje betekent dat dagen van 30 graden, terrasjes en tapas. Door een bezoekje van de beide moeders en wat peptalk besloten niet langer bij de pakken te blijven zitten en namen de beslissing om op zoek te gaan naar betere oorden. Na een weekje hadden we een pracht van een kot gevonden, midden het centrum. Proper, groot, mooi, gezellig, zalig, supercalifragilisticexpialidocious!!!! *BLIJ*

Vanaf dat moment kwam alles in een stroomversnelling terecht: meedelen aan de kotgenoten dat we hen gingen verlaten (morgen al, moehaha), heel ons leventje terug inpakken en de volgende dag in enkele uurtjes alles verhuizen met behulp van mama Heleen (bedankt Tine en Patsy!).

 

Stijgende curve 4 the win!!!!!!! Ondertussen kunnen we alweer genieten van ons Spaanse leventje, de klokken van de kathedraal, een proper kot, ... Oja, hebben we al gezegd dat we een zalige Andalusische terras hebben? En dat dit voorlopig allemaal van ons alleen is aangezien er geen kotgenoten zitten? Bij deze :)

We zijn op ons gemak (zo moet dat hier in Spanje) ons nieuw kot aan het inrichten en zodra we klaar zijn kunnen jullie je aan een nieuw rondleidingsfilmpje verwachten!

Hasta luego!

Heleenos en Rubinaos